هاشمی فقط عصبانی است همین! زیاد جدی نگیرید

هاشمی امروز دوباره به شورای نگهبان تاخت این بار تند تر و صریح تر از قبل. یک نکته در میان سخنان امروز رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام بیش از همه به چشم آمد و به اصطلاح فریاد کشید و آنهم اینکه، “هاشمی عصبانی است” چرا عصبانی است؟! خود حدیث مفصلی است که باید در نوشتاری دیگر به آن پرداخت. شاید شورای نگهبان همه نقشه های او را نقش برآب کرده است. شاید که نه، حتماً. اینکه می بینید هاشمی بیش از سید حسن بر آشفته، این تحلیل را عینیت می بخشد که سید حسن به اختیار خود نیامده و هاشمی برای او برنامه داشته است و اکنون این برنامه جواب نداده. یک دلیل دیگرِ عصبانیت هاشمی یحتمل جواب نگرفتن از اجرای برجام است که در تصور هاشمی با اجرای برجام و سفرهای روحانی به دیار فرنگ، باید سونامی حمایت از دولت اعتدال براه می افتاد، اما برنامه “پایش” که همین دیشب نظر سنجی کرد، نشان داد که مردم اساساً با تفکر اقتصادی دولت همراه نیستند چه با برجام و چه بی برجام و همه این عوامل و چند عامل دیگر دست به دست هم داده تا امروز شاهد طغیان هاشمی بر علیه شورای نگهبان باشیم.
ظاهر امر نشان می دهد تاخت و تاز هاشمی بر علیه شورای نگهبان بوده اما با تورق تاریخ می توان دریافت که قرعه این بار به نام شورای نگهبان افتاده است و بودند کسان دیگری که پیشتر از این مورد هجمه هاشمی قرار گرفته اند. او قبل تر و زمان هایی که اوضاع بر وفق مرادش پیش نرفته دیگرانی را گاه تند تر و گاهی ملایم تر مورد ملامت قرار داده. رئیس دولت سازندگی در هنگامه مجلس ششم و زمانی که بادمجان دور قاب چین های امروز هاشمی، او را تا رده سی ام تنزل دادند و همین شورای نگهبان با همین ساختار با ابطال ۷۰۰ صندوق او را بالاکشیدند، شمشیر را بروی افراطیون اصلاحطلب از رو بست و بعدها نیز گفت که درمجلس ششم تندروی ها زیاد بود.
در انتخابات سال ۸۴ نیز موقعی که رقابت را به یک جوان تازه به دوران رسیده واگذار کرد، هم از دست هیات اجرایی که دولت خاتمی متولی بود و هم از دست شورای نگهبان “شکوه به خدا” برد.
اما قصه تلخ زندگی سیاسی هاشمی که امروزه تبدیل به مهر باطلی بر ادعاهای او درباره مراجعه به آرای مردمی و تمکین به رای مردم و امثال این عناوین شده، فتنه ۸۸ می باشد که نامزد مورد حمایت او باخت و هاشمی بمانند خیلی مواقع برنتابید و علاج را در آشوب های خیابانی یافت و ۸ ماه مملکت با حمایت آشکار و نهان وی روز های متلاطمی را پشت سر گذاشت.
هاشمی استخوان خُرد کرده سیاست است اما این روزها به گونه ای سخن می گوید که گویی یک تازه به دوران رسیده است که مدام دنبال فرصتی برای عرض اندام سیاسی است.
او عدم احراز سید حسن خمینی را محملی یافته برای حمله به شورای نگهبان تا تقاص دیگران را نیز در پوشش نوه امام از شورای نگهبان بستاند.
هاشمی در سالروز انقلاب اسلامی یکی از مهمترین مولودهای انقلاب اسلامی را زیر رگبار سخنان آتشین خود قرار داد و با عصبانیت خطاب به شورای نگهبان گفت: “عده‌ای صلاحیت شخصیتی که اشبه جدش امام خمینی است را قبول نمی‌کنند، باید از آنها پرسید پس شماها خودتان صلاحیت خودتان را از کجا آورده‌اید؟ چه کسی به شما صلاحیت داده است، چه کسی به شما اجازه قضاوت داده است…”
هاشمی یا فراموش کرده و یا خودش را به فراموشی زده، اینکه صلاحیت شورای نگهبان را علاوه بر قانون اساسی بنیانگذار انقلاب به آنها بخشیده است همان امامی که او سعی دارد از قِبَل نام و نشان ایشان برای پیشبرد اهداف بعضاً نا مبارک خود بهره ببرد.
«شورای نگهبان، موردتایید اینجانب می‌باشند شورای محترم نگهبان، که حافظ احکام مقدس اسلام و قانون اساسی هستند، موردتایید اینجانب می باشند. و وظیفه آنان بسیار مقدس و مهم است . و باید با قاطعیت به وظایف خود عمل نمایند. البته توجه به اهمیت حفظ نظام جمهوری دارند که با آن هیچ حکم و امری مزاحمت نمی کند و برای حفظ آن از هیچ کوششی نباید مضایقه کرد ومعلوم است آقایان با تعهدی که دارند تحت تاثیر هیچ جوی واقع نمی شوند. ان شاءالله موید باشند.صحیفه امام ج۱۹ص۱۵۵
هاشمی از عدم احراز صلاحیت سید حسن خمینی عصبانی است اما نه او یعنی هاشمی و نه سید حسن خمینی یکبار پاسخ نمی دهند که چرا علامه جوان از قانون تمکین نکرده و به امتحان شورا نرفته تا راه برای عدم احراز او بسته شود؟
هاشمی و سید حسن خمینی ارتباط نسبی را دلیلی بر برخورداری از رانتهای ویژه می دانند [حداقل در عمل همین را نشان می دهند] در حالی که امام خودشان، امتیازاتی این چنین را ابداً برای خود قائل نبودند و مشی و مرام ایشان نشان می دهد که اگر امروز در قید حیات بودند قبل از همه خودشان در مقابل این برتری جویی ها می ایستادند.
آن عزیز سفر کرده همان اوایل انقلاب خط و رسم خودشان را در برابر صاحبان اصلی انقلاب مشخص کرده و خطاب به مردم گفتند: از پانزده خرداد تا حالا که آمدیم، خون دادیم یعنی شما خون دادید، من که نشسته ‏ام اینجا. من هم هیچ حقی ندارم. شما خون دادید. شماها به میدان رفتید؛ شماها مبارزه کردید؛ ماها هیچ حقی نداریم. ما باید برای شما خدمت کنیم. خودمان نباید استفاده کنیم. سخنان امام خمینی(ره) در ۱۵ خرداد ۱۳۵۸